یتی گرسنه (خیابان جیغ 11)

یتی گرسنه عنوان جلد یازدهم از مجموعه خیابان جیغ است. مجموعه خیابان جیغ نوشته تامی دونباواند با ترجمه سرور کتبی برای گروه سنی کودک 11+ سال منتشر شده است.

داستان این مجموعه درباره‌ی پسری به اسم لوک واتسون است، پسربچه‌ای که زندگی طبیعی داشت و با خانواده‌اش در آرامش زندگی می‌کرد. اما بعد از این که شروع کرد به تبدیل شدن به یک گرگینه، همراه خانواده‌اش به خیابان جیغ نقل مکان کردند، شهری که پر است از انواع هیولاها. لوک با دوتا از ساکنین دیگر خیابان جیغ دوست می‌شود، یک خون‌آشام به اسم رسوس نگتیو و یک مومیایی به اسم کلیو فار. لوک فکر می‌کند می‌تواند خیابان جیغ را خانه‌ی خودش بداند، اما مشکل کوچکی وجود دارد: پدر و مادرش از همسایگان جدیدشان می‌ترسند. آیا لوک می‌تواند قبل از اینکه آنها از ترس بمیرند، راه خروجی به دنیای واقعی باز کند؟

یتی‌ها درندگان پشمالو آماده‌اند تا همه چیز را بخورند!

در یتی گرسنه، وین زامبی بازنشسته‌ی گروه موسیقی، اکنون در تاریک‌ترین عمق تبت زندگی می‌کند. پس گرفتن زبان وین به قدری برای لوک، رسوس و کلئو آسان بود که غافلگیر شدند. چیزی که بچه‌ها اصلا فکرش را نمی‌کردند. بچه یتی گرسنه‌ای بود که تا خیابان جیغ به دنبالشان آمده بود. وقتی مادر خشمگین به جستجوی بچه‌ی گمشده‌اش آمده بود، همه چیز را به‌هم ریخت. در همین هنگام ساعت تیک‌تاک می‌کند…

تامی دونباواند این مجموعه را در بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ نوشت و منتشر کرد. او بر این باور است که مجموعه‌ی خیابان جیغ همان اثری را بر بچه‌ها می‌گذارد که استفان کینگ نویسنده‌ی «اسکوبی دو» بر بچه‌ها گذاشته است. دونباواند درباره تجربه‌ی نوشتن این مجموعه گفته است: «نوشتن داستان خیابان جیغ برایم خیلی سرگرم‌کننده است. فقط باید مواظب باشم زیادی خودم را نترسانم!»

خیابان جیغ با نام اصلی scream street، به صورت یک داستان دنباله‌دار روایت می‌شود و لازم است که خواندن آن را به صورت مرتب از جلد اول شروع کنید. البته نگران نشوید، در ابتدای هر جلد، با تصاویری، ساکنان و موقعیت‌های مکانی خیابان جیغ به شما معرفی می‌شود تا راحت‌تر بتوانید داستان را پی بگیرید.

گزیده‌ای از کتاب یتی گرسنه

شنل خون‌آشام در باد تکان می‌خورد و آستر آبی روشنش در پس‌زمینه‌ی خاکستری دامنه‌ی کوه، برق می‌زد. رسوس در باد سرد و سوزان، دندان‌هایش را به هم فشار می‌داد و به آرامی قدم برمی‌داشت. گاهی با کفش‌هایش که چرمی و براق بودند، خرده سنگ‌ها و ریگ‌ها را از سرازیری کوه به پایین پرت می‌کرد.