فاصلهای که پیر شد مجموعه داستانی است اثر محمدرضا شمس که برای گروه سنی ج (سال‌های پایان دبستان) نوشته شده است. محمدرضا شمس نویسنده و مترجم حوزه ادبیات کودک و نوجوان است. قصه‌ی معروف «روباه و خروس» که در کتاب فارسی دبستان آن را خوانده‌ایم، اثری از اوست.
فاصلهای که پیر شد مجموعهی ۱۵ داستان کوتاه کودکانه است. داستان‌هایی که شمس در بین سال‌های ۷۳ تا ۸۷ نوشته و جمع‌آوری کرده است.
فاصلهای که پیر شد را نشر پیدایش در دسته‌ی مجموعه داستان کودک منتشر کرده است. رمان‌های این مجموعه با موضوعات متنوع، خواندنی و پرکشش از نویسندگان و مترجمان مطرح برای آشنایی نوجوانان با ادبیات داستان ایران و جهان انتخاب شده‌اند.
گزیده‌ای از کتاب فاصلهای که پیر شد
آن بالا، توی آسمان بلند و آبی، بالای خورشید، حتّی خیلی بالاتر از بالای خورشید، توی یک کهکشان بزرگ، یک سیاره‌ی کوچک بود. یک سیاره‌ی کوچک، خیلی کوچک. یک سیاره که می‌شد تویش خواب‌های زیادی دید. یک سیاره که روزهایش خیلی کوتاه بود و شب‌هایش تا دلت بخواهد بلند؛ حتّی از شب یلدا هم بلندتر.
توی این سیاره، آب نبود. هوا هم نبود. گل و درخت و سبزه هم نبود. فقط یک غبار بود. یک غبار کوچک با تخته‌سنگ‌ها و تپّه‌ها و چاله‌هایی که از افتادن شهاب‌سنگ‌ها درست شده بودند. غبار، توی یکی از این چاله‌ها زندگی می‌کرد. آنجا خانه‌ی او بود.
غبار، روزها توی سیاره می‌چرخید. به این طرف و آن طرف می‌‌رفت.
توی این سیاره، آب نبود. هوا هم نبود. گل و درخت و سبزه هم نبود. فقط یک غبار بود. یک غبار کوچک با تخته‌سنگ‌ها و تپّه‌ها و چاله‌هایی که از افتادن شهاب‌سنگ‌ها درست شده بودند. غبار، توی یکی از این چاله‌ها زندگی می‌کرد. آنجا خانه‌ی او بود.
غبار، روزها توی سیاره می‌چرخید. به این طرف و آن طرف می‌‌رفت.
از روی تپّه‌ها سُر می‌خورد. به همه جا سَر می‌کشید. وقتی هم خسته می‌شد. کنار تخته‌سنگ‌ها می‌نشست و اگر بیدار بودند با آنها حرف می‌زد و برایشان قصّه می‌گفت. او قصّه‌های زیادی بلد بود؛ قصّه‌های خیلی قشنگ. غبار تمام این قصّه‌ها را خودش ساخته بود. او هر روز یک قصّه‌ی تازه می‌ساخت. تخته‌سنگ‌ها قصّه‌هایش را خیلی دوست داشتند. بعد با هم یک قُل دو قُل بازی می‌کردند. گاهی وقت‌ها هم قایم باشک و هفت سنگ بازی می‌کردند.
نظر خوانندگان
هنوز هیچ نظری درباره این کتاب ثبت نشده است.