امیل چوران فیلسوف و جستارنویس اهل رومانی بود. وی تحصیلاتش را در دانشگاه بخارست آغاز کرد و همان‌جا با اوژن یونسکو و میرچا الیاده آشنا شد که به دوستی تا پایان عمر انجامید.

از او آثاری به زبان رومانیایی و فرانسوی به جا مانده‌است. در آثار او موضوعاتی چون نیهیلیسم، پوچی، مرگ و خودکشی، یاس، بدبینی، رنج و عذاب محوریت دارند.

او در دوران نوجوانی به مدت چند سال دچار بی‌خوابی و شدیداً تحت‌تأثیر مسئله مرگ بود که نخستین اثرش «بر قله‌های نا امیدی» را در اوج این تأثر نگاشت.

وی از ۱۹۴۱ به فرانسه مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آن کشور ساکن شد. امیل چوران در سال ۱۹۹۵ درگذشت و مقبره وی در گورستان مون‌پارناس پاریس است.